Τα στοιχεία που υποδεικνύουν την συμμετοχή της Τουρκίας στα γεγονότα στην Μέση Ανατολή

Έχουμε αναφέρει ότι η Τουρκία έχει τοποθετήσει τον Νεοθωμανισμό, ως εξέλιξη του Παντουρκισμού, σε κεντρική θέση στην εξωτερική της πολιτική (για τις βασικές αρχές της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής μπορείτε να διαβάσετε εδώ). Έχουμε ήδη αναφέρει ότι η ανάφλεξη στην Μέση Ανατολή έχει μια παράξενη χρονική εγγύτητα με την στρατιωτική επιχείρηση του Αζερμπαϊτζάν εναντίον των Αρμενίων του Αρτσάχ (για το θέμα μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα εδώ). Έχουμε επίσης αναφέρει τις στενές σχέσεις της Τουρκίας και του Ερντογάν με την Χαμάς αλλά και την σημασία του κράτους του Ισραήλ στην Μέση Ανατολή.

Από την Μεσόγειο μέχρι την Ινδία έχει δημιουργηθεί και ολοκληρώνεται μια μίνι Rimland (Ακτογραμμή) με τις χώρες Ελλάδα, Κύπρος, Αίγυπτος, Ισραήλ, Ινδία. Βασική χώρα σε αυτόν τον “συνασπισμό” πλέγματος ασφαλείας είναι το Ισραήλ τόσο με την Ελλάδα όσο και με την Ινδία. Η Τουρκία προσπαθεί να δημιουργήσει μια σφαίρα επιρροής που να περιλαμβάνει όλα τα πάλαι ποτέ οθωμανικά εδάφη και ακόμη περισσότερα με την προώθηση του Παντουρκισμού. Ο Ερντογάν ανοικτά έχει υποστηρίξει τους Παλαιστινίους, ενώ η υπόθεση Mavi Marmara σηματοδότησε την αρχή της κατάρρευσης τον ισραηλινοτουρκικών σχέσεων. Επιπρόσθετα, πιέζει την Κύπρο και με την Λιβύη απειλεί τα ελληνικά συμφέροντα στην Αν. Μεσόγειο. Τέλος με την στήριξη που παρέχει στην Αιθιοπία πιέζει την Αίγυπτο. Στο πνευματικό επίπεδο διεξάγεται ένας πόλεμος για την “ψυχή των μουσουλμάνων”. Είναι γνωστό ότι Τουρκία και Ιράν ποντάρουν τα τελευταία χρόνια στο Ισλάμ και αν το Ιράν έχει την τροχοπέδη του Σιισμού, η Τουρκία πρεσβεύοντας το σουνιτικό Ισλάμ προσπαθεί να προβάλει τον εαυτό της ως προστάτιδα και ηγέτιδα δύναμη των απανταχού μουσουλμάνων.

Ίσως έχει περάσει στην λήθη το ότι η Τουρκία προσπάθησε, αν δεν είχε ρόλο στην υποκίνησή της, να εκμεταλλευθεί στο έπακρο την “Αραβική Άνοιξη”. Το 2012, ο Ερντογάν επισκέφθηκε το Κάιρο έκφράζοντας τότε την προθυμία “να συνεργαστεί με την Αίγυπτο για την σταθερότητα της περιοχής και στην απάντηση στην επιθετικότητα του Ισραήλ” (“Egypt, Turkey can bring Mideast stability without foreign brokers: Erdogan”, Ahram Online, 17 Νοε. 2012). Τότε βέβαια η Αίγυπτος ήταν μια πολύ διαφορετική χώρα από σήμερα: κυβερνούσε ο Mohamed Mursi  και οι “Αδερφοί Μουσουλμάνοι” είχαν μεγάλη επιρροή. Τονίζεται σε αυτό το σημείο ότι η Χαμάς αποτελεί παρακλάδι των “Αδερφών Μουσουλμάνων”.

O Ερντογάν δεν χάνει ευκαιρία να κατηγορεί το Ισραήλ και να υποστηρίζει την Χαμάς. Σε ομιλία του σε πρόσφατη διαδήλωση υπέρ των Παλαιστινίων στην Κωνσταντινούπολη δήλωσε ότι το Ισραήλ είναι δύναμη κατοχής και ότι η Χαμάς δεν είναι τρομοκρατική οργάνωση. Αυτή του η στάση προκάλεσε την αντίδραση του Ισραήλ, το οποίο απέσυρε τους διπλωμάτες του από την Τουρκία.

Υπενθυμίζεται ότι η Τουρκία χρησιμοποίησε το χάος που προέκυψε στην Λιβύη από την άλλη πλευρά της Μεσογείου για την υπογραφή του τουρκολιβυκού μνημονίου. Μια παρόμοια κατάσταση φαινεται να προωθεί και με τους Παλαιστινίους, όπως φαίνεται από χάρτη που έπαιξε αρκετά στο πληροφοριακό περιβάλλον τα προηγούμενα χρόνια.

Είναι σημαντικό να θυμηθούμε τον χάρτη του τουρκολιβυκού μνημονίου για να αντιληφθούμε και οπτικά τις ομοιότητες:

Συμπέρασμα

Σε κάθε γεγονός πρέπει να ρωτάμε τους εαυτούς μας, πρώτον “γιατί τώρα;” και δεύτερον “ποιός ωφελείται;” Τα στοιχεία δείχνουν Τουρκία. Το παρελθόν και η κατεύθυνση της εξωτερικής της πολιτικής, η ίδια η ρητορική Ερντογάν που παραμένει και γίνεται πιο ακραία μετά την 7η Οκτωβρίου, οι πολυετείς σχέσεις του καθεστώτος Ερντογάν με την Χαμάς και τους Αδερφούς Μουσουλμάνους και , κυρίως, τα τουρκικά συμφέροντα στην Αν. Μεσόγειο. Και όλα αυτά υπό το αφήγημα του Νεοοθωμανισμού. Μην το ξεχνάμε: το μεγαλύτερο τρόπαιο παραμένει η καρδιά και η ψυχή των Μουσουλμάνων τόσο αυτών που κατοικούν στην Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική, όσο και αυτών που κατοικούν στις χώρες της Ευρώπης και της Δύσης.