Τον Ιούνιο του 1822, ο Σουλτάνος αποφάσισε να δώσει στην Ελληνική Επανάσταση το τελειωτικό χτύπημα. Από τη Λάρισα ξεκίνησε μια μεγάλη στρατιά από 22.000 πεζούς, 8.000 ιππείς και πλήθος πυροβόλων και φορτηγών πλοίων υπό τον Δράμαλη. Η επονομαζόμενη εκστρατεία του Δράμαλη αρχικά προκάλεσε τρόμο στην ελληνική ηγεσία. Στη συνέχεια, αποφασίστηκε να αντιμετωπιστεί ως εξής: ο μεν Υψηλάντης οχυρώθηκε στο Άργος, ο δε Κολοκοτρώνης έστησε το στρατηγείο του στους Μύλους της Λέρνης και διέταξε να κάψουν τα χωράφια.
Ο Δράμαλης έχασε χρόνο πολιορκώντας το Άργος, το οποίο δεν μπόρεσε να καταλάβει εξαιτίας της αδυναμίας του Οθωμανικού Στόλου να σπεύσει προς βοήθεια παρεμποδιζόμενος από τον Ελληνικό. Παράλληλα, ο Κολοκοτρώνης μάζεψε 5.000 άνδρες. Ο Δράμαλης αντιλήφθηκε ότι δεν μπορούσε να καταλάβει το Άργος και λόγω και της μεγάλης έλλειψης τροφίμων, καθώς ο Κολοκοτρώνης είχε κάψει τα χωράφια· έτσι, αποφάσισε να μην προχωρήσει προς την Τρίπολη, αλλά να επιστρέψει στην Κόρινθο. Ενώ όμως ο στρατός του περνούσε από το στενό των Δερβενακίων, έπεσε σε ενέδρα, την οποία είχε στήσει ο Κολοκοτρώνης και οι άλλοι Επαναστάτες, όπου κυριολεκτικά αποδεκατίστηκε.
Μετά την ήττα του Δράμαλη, αποφασίστηκε ο άμεσος απόπλους του Οθωμανικού Στόλου με 87 πλοία υπό τον Μεχμέτ Πασά με σκοπό τον ανεφοδιασμό του φρουρίου των Πατρών και στη συνέχεια, την ενίσχυση με εφόδια και στρατιώτες του φρουρίου του Ναυπλίου. Ο Ελληνικός Στόλος, αποτελούμενος από 50 πλοία και 12 πυρπολικά, κίνησε και πήρε θέση στον Αργολικό Κόλπο ανάμεσα στον εχθρό και το Ναύπλιο. Σημαντική συμβολή στη νίκη που ακολούθησε σημείωσε ο ναύαρχος Ανδρέας Μιαούλης, ο οποίος ανάγκασε τον Οθωμανικό Στόλο να δώσει ναυμαχία στο στενό Σπετσών-Αργολίδας, όπου οι Οθωμανοί δεν θα μπορούσαν να αναπτύξουν όλη την αριθμητική υπεροχή τους. Μετά από πολυήμερη ναυμαχία το αποτέλεσμα ήταν να τραπεί σε φυγή ο εχθρικός στόλος, χωρίς να δώσει καμία βοήθεια στη φρουρά του Ναυπλίου.
Το έτος 1822 ήταν πολύ σημαντικό για τον Ναυτικό Αγώνα, καθώς και για την Ελληνική Επανάσταση γενικότερα. Έδειξε ξεκάθαρα την αδυναμία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας να καταστείλει την Επανάσταση, παρόλο που πλέον δεν υπήρχαν περισπασμοί (τέλος του πολέμου κατά του Αλή-Πασά, τέλος του πολέμου στη Μολδοβλαχία). Ιδίως η αδυναμία της να ανακτήσει την κυριαρχία στο Αιγαίο, την ανάγκασε να αποστείλλει στρατό μέσω της ξηράς, ο οποίος επρόκειτο να εξαντληθεί από τον κλεφτοπόλεμο των Επαναστατών. Αυτή η αδυναμία έγινε αμέσως γνωστή στους Άγγλους, οι οποίοι δήλωσαν στους Υδραίους ότι τα ελληνικά πλοία είχαν δικαίωμα νηοψίας επί αγγλικών πλοίων, ήταν μάλιστα αυτή η πρώτη διεθνής αναγνώριση της Επανάστασης.
