Τον Ιούλιο του 1843, η επί των Ναυτικών Γραμματεία κάλεσε τον υποπλοίαρχο Λ. Παλάσκα και τον υπηρετούντα στον Αγγλικό Στόλο υποπλοίαρχο Α. Κουμελά. Το 1845, οι δύο υποπλοίαρχοι ήρθαν στην Ελλάδα για να υπηρετήσουν αμφότεροι στην κορβέτα “Λουδοβίκος”. Σκοπός ήταν η δημιουργία προτύπου ναυτικής σχολής παραγωγής αξιωματικών. Κυβερνήτης του πλοίου θα ήταν ο πλοίαρχος α’ τάξεως Αλέξανδρος Ραφαήλ και ύπαρχος και παράλληλα διευθυντής της σχολής, ο Λεωνίδας Παλάσκας. Το σημαντικό είναι ότι η ναυτική σχολή θα έδρευε σε ένα πλοίο που θα ταξίδευε κανονικά. Το σχετικό Διάταγμα ανέφερε τα εξής:
“Ἐπιθυμοῦντες νὰ καταβάλωμεν τὰ πρῶτα θεμέλια ἑνὸς ναυτικοῦ παιδευτηρίου καὶ θέλοντες νὰ χορηγήσωμεν τὰ πρὸς τέλειον καταρτισμὸν τῶν ἐθελοντῶν δοκίμων τὰ ἀπαιτούμενα μέσα, ἐπὶ τῇ προτάσει τοῦ Ἡμετέρου ἐπὶ τῶν ναυτικῶν ὑπουργοῦ, διατάσσομεν τάδε..”.
Σε αυτό το Διάταγμα δίνεται ανάγλυφα η εικόνα του παιδευτηρίου. Διαπιστώνεται λοιπόν ότι κατά πάσα πιθανότητα θα ήταν σε πλοίο με διευθυντή του τον υποπλοίαρχο Λεωνίδα Παλάσκα, καθηγητές τον υποπλοίαρχο Α. Κουμελά και τον ιερέα Δημήτριο Βώδεινο, και δάσκαλο (διδάσκαλο) τον δόκιμο Β. Κοκονέζη. Τα μαθήματα που θα διδάσκονταν θα ήταν τα εξής: η ελληνική γλώσσα, “τὰ στοιχεῖα τῆς μαθηματικῆς” συμπεριλαμβανομένης και “τῆς ἐφαρμογῆς τῆς ἀλγέβρης εἰς τὴν γεωμετρίαν”, “η κυβερνητική τέχνη”, “ὁ τρόπος τοῦ καταρτίζειν τὰ πολεμικὰ πλοῖα”, “ἡ ναυτικὴ τακτικὴ καὶ ἡ τῶν σημάτων θεωρία”, η θεωρία της ναυτιλίας, η ναυτική αστρονομία και “ἡ τέχνη τοῦ πυροβολεῖν”.
Τον Μάιο του 1846, πριν από το παραπάνω Διάταγμα και ενώ το Ναυτικό Παιδευτήριο στον Λουδοβίκο λειτουργεί, δημοσιεύεται Διάταγμα με τίτλο Περὶ Ναυτικῶν Ἐξετάσεων στο οποίο αναφέρεται: “Ἐπιθυμοῦντες νὰ διοργανίσωμεν ἐπὶ τὸ τελειότερον τὸ Βασιλικὸν Ἠμῶν ναυτικόν, καὶ θέλοντες νὰ ἀναστείλωμεν τὴν εἰς αὐτὸ κατάταξιν τῶν περὶ τὰ ναυτικὰ καὶ πολεμικὰ ἀδοκίμων (…)”. Και μόνο από τη σκοποθεσία γίνεται φανερό ότι επιχειρείται μία προσπάθεια συστηματοποιήσης της ναυτικής εκπαίδευσης σε αντιδιαστολή με την εκπλήρωση πατρογονικών δικαιωμάτων. Ίσως δεν είναι τυχαίο που η όλη αυτή προσπάθεια με τον Λουδοβίκο πραγματοποιείται επί υπουργίας Κανάρη, που δεν ήταν Υδραίος, πράγμα που εξηγείται από τις δηλώσεις του Κριεζή προς τον βασιλιά ήδη από το 1836 (ο επί των Ναυτικών Γραμματέας, ναύαρχος Αντώνιος Κριεζής στις 30 Οκτωβρίου του 1836 αναφέρει στον βασιλιά: “Ἀλλ’ ἐν τοσούτῳ οὔτε ἡ ναυτικὴ ἐκπαίδευσις ὠλιγορήθη· πολλὰ τέκνα τῶν ὑπὲρ πατρίδος ἀγωνισθέντων ἀπεστάλησαν δαπάνῃ δημοσίᾳ εἰς Ἀγγλίαν καὶ ἀλλαχοῦ, καὶ δέκα πέντε ἔτι ἄλλα σπουδάζουν εἰς τὸ ἐν Αἰγίνι στρατιωτικὸν Σχολεῖον καὶ τάς ναυτικάς ἐπιστήμας”).
Ποιά ήταν όμως η κατάληξη της προσπάθειας; Ο κυβερνήτης, εκπρόσωπος της παλαιάς γενιάς, ήταν πολύ δύσκολο να ενστερνιστεί τις νέες αντιλήψεις, τις οποίες αντιπροσώπευε ο Λ. Παλάσκας. Έτσι, δεν άργησαν οι συγκρούσεις. Ο κυβερνήτης υπέσκαπτε τον Παλάσκα αθωώνοντας δοκίμους, στους οποίους ο Παλάσκας ζητούσε να επιβληθεί τιμωρία. Λόγω αυτής της σύγκρουσης, το Ναυτικό Παιδευτήριο επί του Λουδοβίκου, αν και ξεκίνησε ελπιδοφόρα, τελικά απέτυχε και ύστερα από την αποχώρηση του Παλάσκα, στις 29 Μαΐου του 1847, υπολειτουργούσε. Αποτέλεσμα ήταν ο υπουργός των Ναυτικών να ζητήσει με αναφορά προς τον βασιλιά το 1851 τη διάλυσή του, όπως και έγινε. Τα διδάγματα όμως αυτής της αποτυχίας ήταν μία παρακαταθήκη για το μέλλον.
Σε υπόμνημά του προς το επί των Ναυτικών Υπουργείο ο Παλάσκας θα αναφέρει:
“Πολλὰ ὑπάρχουσι τὰ αἴτια τῆς ἀδυναμίας ταύτης· [το να πετύχει η προσπάθεια με τη ναυτική σχολή στον Λουδοβίκο] ἡ Κορβέττα ἐκπληροῖ τὴν ἐνεργητικὴν ὑπηρεσίαν, ὥστε τὸ ἐκπαιδευτικὸν της τέλος, ὡς δευτερεῦον, θυσιάζεται πολλάκις εἰς τὸ ὑπηρετικόν, πάντοτε δὲ πάσχει ἐξ αὐτοῦ. Τὸ προσωπικὸν τοῦ πλοίου ἔχει καὶ αὐτὸ διπλοῦν προορισμόν, οἱ καθηγηταὶ τοῦ Παιδευτηρίου εἶναι συγχρόνως ἀξιωματικοί της Κορβέττας καὶ ἑπομένως οἱ δύο ὑπηρεσίαι βλάπτονται ἀμοιβαίως, πολλάς κατ’ ἀλλήλων προφάσεις παρέχουσαι εἰς τὴν ἀμέλειαν καὶ τὴν ἐθελοκακίαν.”
Το βασικό δίδαγμα της αποτυχίας του Ναυτικού Παιδευτηρίου είναι δηλαδή, κατά τον Παλάσκα, η ύπαρξη του σχολείου σε εν ενεργεία πλοίο και η σύγκρουση των δύο υπηρεσιακών πραγματικοτήτων. Η Σχολή Ναυτικών Δοκίμων τελικά θα ιδρυθεί το 1884 με ιδρυτή και πατέρα τον Αξιωματικό του Πολεμικού Ναυτικού Ηλία Κανελλόπουλο. Ο Λεωνίδας Παλάσκας, ο μεγάλος αυτός οραματιστής του Πολεμικού Ναυτικού δυστυχώς δεν θα ζήσει για να δει την αλλαγή των καιρών.
